خاطرات ستاره دهه ۵۰ و ۶۰ استقلال از فوتبال زیر آتش جنگ
به جرم تاجی بودن از تیم ملی خط خوردم!
به گزارش بازی فوتبال، ستاره دهه ۵۰ و ۶۰ استقلال و تیم ملی ایران روزهای تاریک و درخشان زیادی را در دوران فوتبالی اش گذراند و حالا بعد از نیم قرن فوتبال به مرور خاطراتش می پردازد.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، غلامرضا نعلچگر متولد ۳۰ فروردین ۱۳۳۷ است. او متولد محله نارمک است و از زمین خاکی به استقلال رسید و با این تیم قهرمانی جام باشگاه های آسیا را به دست آورد. او یکی از لژیونرهای فوتبال ایران بود و به همراه ناصر حجازی در محمدان بنگلادش توانست عملکرد موفقی را از خود به نمایش بگذارد.
به اذعان پیشکسوتان فوتبال، نعلچگر یکی از بهترین هافبک های ایران در دهه پنجاه و شصت بود. نعلچگر در خاطره انگیزترین و پر هوادارترین داربی پایتخت درخشید و محبوب آبی پوشان شد. در داربی بیست وششم سانتر او روی سر پرویز مظلومی و ضربه سر این بازیکن دروازه پرسپولیس را باز کرد تا آبی پوشان در این بازی مهم پیروز شوند.
نعلچگر بعد از پایان فوتبالش مربی استقلال شد و بعد از آن سال ها در حوزه مربیگری فعالیت کرد. نام نعلچگر در دو دهه اخیر کمتر در فوتبال شنیده شد. این پیشکسوت در گفت و گو با ایسنا از علل دور ماندنش از فوتبال صحبت کرد. او در ارتباط با چگونگی ورودش به استقلال، موفقیت در این تیم، حضور در تیم ملی، محرومیت از فوتبال، دوران لژیونری اش و وضعیت این روزهای تیم استقلال و تیم ملی فوتبال صحبت کرد.
گفت و گوی ایسنا با غلامرضا نعلچگر را در ادامه می خوانید.
* فوتبال را از کجا شروع کردید؟
من اصالتا تهرانی، بچه محله نارمک و منطقه شرکت واحد هستم. حدود ۱۴ سالم بود که با برخی اسامی آشنا شدم که همه نسبت به آنها شناخت دارند. حجازی، رشیدی، نظری، عبداللهی، اسکندریان، حق وردیان و جباری کسانی بودند که وقتی آنها را شناختم، طرفدار تاج شدم.
از آنجا که شعار کشور استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود، نام تاج را استقلال گذاشتند تا بگویند گذشته تمام شده است.
* چگونه دیده شدید؟ خانواده فوتبالی داشتید؟
من خانواده فوتبالی نداشتم. در آن زمان خانواده ها پرجمعیت بودند و ما هم همین طور بودیم. همه محله های تهران زمین خاکی داشتند و این سبب رشد نوجوانان می شد. وقتی با اسامی فوتبالیست ها آشنا شدم، بیشتر فوتبال را پیگیری کردم و علاقمند شدم. از زمینهای خاکی شرکت واحد فوتبال را شروع کردم و بوسیله یکی از دوستانم با آقای خاکسار تهرانی، دروازه بان تاج که هم محلی من بود آشنا شدم. او مرا به مدرسه فوتبال تاج که مسئولش علی دانایی فر بود، معرفی نمود. چند وقت در آنجا تمرین کردم. از آنجا توپ جمع کن های کنار زمین را انتخاب می کردند. کسانی که بازی هایشان بهتر بود، می بردند تا دور زمین توپ جمع کن باشند. من رفتم و فضای فوتبال بزرگسالان را دیدم و بیشتر علاقمند شدم.
در آن زمان رایکوف، سرمربی استقلال بود و یک روز در تمرین نونهالان حاضر شد و از من خواست در تمرین بزرگسالان حاضر شوم. من یک سال در کنار بزرگانی که آرزوی دیدنشان را داشتم، تمرین کردم. پس از آن تیم جوانان استقلال شکل گرفت و افتخار داشتم کاپیتان این تیم باشم و به همراه این تیم در سال ۵۵ قهرمان باشگاه های تهران شوم. پس از قهرمانی با استقلال به تیم ملی جوانان رفتم که در بازی های جوانان آسیا در تهران نایب قهرمان شدیم. در همان سال نخستین دوره بازی های جام جهانی جوانان در تونس انجام شد و تیم ما و عراق در این رقابت ها حاضر شد. آن تیم نفرات خوبی داشت و همان تیم بازیکنان بزرگی مثل چنگیز و برزگری داشت که بعدا در فوتبال اسم و رسم پیدا کردند.
*چطور به استقلال رسیدید؟
بعد از بازگشت از جام جهانی جوانان آقای رایکوف از استقلال جدا شد و آقای جکیچ که اهل یوگوسلاوی بود، به تیم آمد. او خیلی مشکل گیر بود و از همه بازیکنان تست گرفت. از من هم تست گرفت و یکی از بازیکنان استقلال شدم. همان سال (۱۳۵۶) در جام حذفی قهرمان شدیم.
* پس از انقلاب هم در استقلال حضور داشتید. شرایط تیم چگونه بود و تیم به چه شکلی روانه مسابقات شد؟
بعد از انقلاب چندان تمایل نداشتند که این تیم (استقلال یا تاج سابق) اصلا باشد و فوتبال زیاد اهمیتی نداشت اما یک روزی مرحوم پورحیدری بچه ها را جمع کرد و گفت این رضایت نامه هایتان است و اگر می خواهید، بروید. تعدادی از بازیکنان ما رفتند و برخی دیگر در استقلال ماندند. من هم جزو کسانی بودند که در تیم ماندم. بازیکنان مطرحی مثل روشن، دانایی فر و اسکندریان به خارج از ایران رفتند و لژیونر شدند.
نام آن تیمی که باردیگر شکل گرفت، استقلال شد و مرحوم پورحیدری و شخصی به نام عنایت آتشی که بسکتبالیست و گزارشگر بسکتبال بود، بنیان گذار این تیم شدند. این دو نفر آمدند و تیم را جمع و جور کردند و استقلال را تشکیل دادند. از آنجا که شعار کشور استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بود، نام تاج را استقلال گذاشتند تا بگویند گذشته تمام شده است. پرسپولیس را هم می خواستند «آزادی» بگذارند اما در نهایت نامش «پیروزی» شد.
* شما از بازه زمانی ۵۶ تا ۶۲ در شش داربی بازی کردید. در این بازه حواشی زیادی در داربی ها صورت گرفت.
در آن زمان ابتدا فوتبال تعطیل شد و بازی های باشگاهی هم انجام نشد. پس از آن بازی ها را بصورت تقابل شهرستان ها برگزار کردند. من و آقای فرکی در تیم تهران بودیم و در فینال تیم اصفهان را شکست دادیم و قهرمان شدیم.
بعد از آن جام اسپندی را گذاشتند و به این شکل کم کم مسابقات شکل حرفه ای تری به خود گرفت. پس از آن تا حدود سال ۵۸ استقلال شکل گرفت. تیم ملی در سال ۵۸ برای مسابقات مقدماتی المپیک مسکو و مقدمات جام ملت های آسیا تشکیل شد و مسابقات بصورت باشگاه های تهران شکل گرفت.
عکس تیمی آبی پوشان در داربی
رضا نعلچگر، نفر پنجم از سمت راست
منبع: بازی فوتبال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب