معمای علی دایی
به گزارش بازی فوتبال سه سال و چهار روز می شود که علی دایی، اسطوره ایران، از زمینهای فوتبال دور شده است؛ حرف وحدیث درباره جدایی علی دایی از فوتبال بسیار است. عده ای قویا می گویند ممنوع الفعالیت شده و عده ای دیگر، این دوری را خودخواسته توصیف می کنند. برای هر دو ادعا هم به اندازه کافی دلیل و برهان وجود دارد. با این وجود، معمای غیبت علی دایی در فوتبال ایران بیشتر از سه سال است که لاینحل مانده است. اما در این سه سال دایی از دل علاقه مندان فوتبالی و غیرفوتبالی بیرون نرفته هیچ، بلکه محبوبیتش بیشتر هم شده است.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، روزنامه «شرق» در ادامه نوشت: او فعالیتهای زیادی خارج از حوزه فوتبال در این سه سال داشته که هرکدام از آنها مبین بخشی از خلقیات خاصش است؛ از فعالیت در فضای مجازی در وقایع اجتماعی و کنایه زدن به مسؤلان ایرانی تا حضور در برنامه های فیفا و کنفدراسیون فوتبال آسیا بعنوان نماینده ایران. عجیب آنکه دایی هرقدر در ایران مورد کم لطفی قرار گرفته ارزشش برای خارجی ها بخصوص آنهایی که در دو مقر فیفا و AFC هستند بیشتر شده است. با این حال، معمای اصلی همچنان پابرجاست: چرا علی دایی خانه نشین شده است؟
فاش کردن دردسرساز
۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۸ بود که باشگاه سایپا که آن روزها علی دایی را بعنوان سرمربی در اختیار داشت، با صدور اطلاعیه ای عجیب خبر از اخراج علی دایی داد؛ در بخشی از آن بیانیه مبهم، اشاره شده بود که علی دایی منشور اخلاقی و مفاد قرارداد در میان با باشگاه سایپا را زیر پا گذاشته و علیرغم تذکرات قبلی، بی احترامی ایشان به مجموعه گروه خودروسازی سایپا، باعث ناراحتی و تکدر خاطر مجدد قشر عظیمی از کارگران شریف و زحمتکش این مجموعه صنعتی بزرگ شده است!
سایپا دلیل برکناری علی دایی را بی احترامی به کارگران این مجموعه توصیف کرده بود. امری که با مرور اظهارات او پس از بازی با ذوب آهن، قویا با ادعای مسؤلان این باشگاه در تضاد بود. یک روز بعد یعنی ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۸، علی دایی کنفرانسی خبری تشکیل داد و به شدت به مسؤلان این باشگاه تاخت. دایی در آن زمان اظهار داشت: «در حکم اخراج من از واژه مقدس کارگر سوءاستفاده می کنند. از این واژه مقدس برای خودشان سنگر درست می کنند و پشتش قایم می شوند. شما می دانید که در این چند سال افتخارم بوده که همیشه کنار کارگر و قشر پایین بودم. اگر غیر از این بوده بگویید! من از آقایان می پرسم که شما کجا بودید؟ حداقل من علی دایی، به خاطر کارهایی که کردم، دل کارگران را خوشحال کردم. در تیم ملی خیلی اوقات اتفاقاتی افتاد که توانستیم دل کارگران را خوشحال نماییم. من به خاطر این که حرف حق زدم اخراج شدم. مگر من در این مصاحبه به کسی توهین کردم؟ اصلا اسم کارگری وسط بوده؟ من گفتم که حق من را ندهید و حق بازیکنان را بدهید. کجای حرف من اشتباه بوده؟ به حرف هایم افتخار می کنم و ۱۰۰ سال دیگر هم باردیگر می گویم که دو نفر به من کمک کردند تا بتوانیم قهرمان لیگ برتر بشویم. من گفتم پراید ۵۰ میلیون و تیبا ۸۰ میلیون شده، اشتباه بوده؟ من درد جامعه را گفتم. آقایی که ادعا می کنی، کجا به تعهداتتان به مردم عمل کردید؟ هر روز یک قول می دهید؟ طرف رنو ثبت نام کرده، ولی می خواهید ماشین های دیگر در یک تاریخ نامشخص بدهید. جلوی کارخانه شما تحصن مردم بوده نه جلوی خانه و محل کار من».
این بخش از صحبت های علی دایی در مقایسه با اظهارات جنجالی او که در ادامه آمد، هیچ به نظر می رسید. دایی به مدیرعامل وقت باشگاه سایپا تاخت و هویت اصلی او را فاش کرد: «آقای مصطفی مدبر برای من وجود خارجی ندارد و آدم حقیقی ای به این اسم نمی شناسم. تا جایی که ذهن ناقصم یاری می کند و او را از زمانی که ریاست حراست صداوسیما را داشت، بعنوان سردار غفور می شناسم. برای من جالب بود که در یک برنامه نود خودش را مدبر معرفی نمود. بعد که صحبت کرد تن صدایش برای من آشنا بود و دیدم همین سردار غفور خودمان است و اردبیلی است. چطور او مصطفی مدبر شده است؟ کاش یک نفر از ثبت احوال اینجا بود و سؤال کنم که یک نفر می تواند کل اسم و فامیلش را عوض کند؟ من دیدم که اسم یا فامیل را عوض کردند، ولی فکر نکنم، البته شاید اشتباه کنم، ولی مگر می شود که با شناسنامه عوض کردن گذشته طلایی ات را عوض کنی؟».
اشاره علی دایی با کلیدواژه «گذشته طلایی» سرآغازی برای راه افتادن این شایعه بود که او به زودی در فوتبال ایران «ممنوع الفعالیت» می شود. همان صحبت ها کافی بود تا «۲۰: ۳۰» بلافاصله برنامه ای سفارشی ضد دایی بسازد؛ در آن برنامه کلیپی چهار دقیقه ای با نریشن علی رضوانی پخش گردید که در یک طرفه ترین حالت ممکن تصویری از علی دایی مخابره کرد که او را فردی عصبی و عاشق پول توصیف می کرد. گزارش مذکور چنان «بودار» بود که شایعه شد عده ای از بیرون دستور حمله به دایی را صادر کرده اند. یکی دو روز بعد روزنامه کیهان هم ضمن انتقاد از رفتار مدیران سایپا در این که می توانستند علی دایی را چند هفته بعد اخراج کنند، به علی دایی تاخت و از این که اشاره ای به «گذشته طلایی» فرد مذکور کرده، او را مورد انتقاد قرار داد. کیهان نوشت: «علی دایی که همین چند روز قبل از مسؤلان قضایی و امنیتی خواسته بود که برای مبارزه با فساد در فوتبال وارد عمل شوند، چرا با بعضی اظهارات نسنجیده خود که نه اخلاقی بود و نه ورزشی - و بعید هم نیست با تحریک این و آن صورت گرفته باشد - افرادی را زیر سؤال می برد که در روزگاری که او و امثال وی در زمین فوتبال بالا و پایین می پریدند و امثال ما هم زیر کولر نشسته و اندر فضائل فوتبال و سلامتی و... قلم فرسایی می کردند، آنها جان بر کف وسط معرکه مقابل دشمن غدار این آب و خاک و این مردم مردانه ایستاده بودند تا برای ما و دایی آرامش و امنیت لازم برای نوشتن و بازی کردن را فراهم آورند».
عاقبت چنین جبهه گیری هایی ضد دایی، شایعه موجود را پررنگ کرد. دیگر نوشتن از این که علی دایی «ممنوع الفعالیت» است چندان عجیب به نظر نمی رسید. خود دایی هم همان روزها در گفتگو با فرهیختگان عنوان نمود که امکان دارد چنین موضوعی صحت داشته باشد: «چنین مسائلی بعید نیست و شاید هم این مسائل خیلی محتمل باشد، اما من مگر وابسته به فوتبال هستم که بخواهم ناراحت شوم؟ من همیشه حرف حق را می زنم و تا آخرش هم پای حرفم هستم».
جنجال حضور علی دایی در تیم ملی
شاید اگر عده ای همچنان نسبت به محرومیت علی دایی بعد از صحبت هایش درباره مدیرعامل وقت باشگاه سایپا تردید داشتند، با اتفاقاتی که در جهت حضورش روی نیمکت تیم ملی رقم خورد، به یقین رسیدند. ماجرا از این قرار بود که فدراسیون فوتبال پس از اخراج مارک ویلموتس، قویا عنوان نمود مقرر است یک مربی ایرانی جانشین او شود. علی دایی جدی ترین گزینه بود و با مسؤلان فدراسیون فوتبال و البته مهدی تاج، رئیس وقت فدراسیون هم مذاکره کرد. درحالی که بسیاری منتظر اعلام رسمی این خبر بودند، به ناگاه عنوان شد صلاحیت علی دایی از جانب وزارت ورزش رد شده و او نمی تواند روی نیمکت تیم ملی بنشیند. دایی آن روزها از این گفت تا وقتی که «آقازاده ها» در این فوتبال باشند، اجازه نمی دهند او روی نیمکت بنشیند. صحبت های دایی با ایسنا از این هم تندتر شد: «وقتی صلاحیت فردی مثل من را حراست رد می کند و نمی خواهند من در تیم ملی باشم، دیگر نمی دانم چه بگویم. البته علل این رد صلاحیت را خودم می دانم. مخالف اصلی حضور من در تیم ملی، وزارت ورزش بود. نهادهایی که باید صلاحیت من را تأیید کنند، نهادهای اطلاعاتی رسمی کشور هستند که از فدراسیون فوتبال می خواهم از این نهادها صلاحیت من را بگیرند. این مسائل دخیل نیست بلکه مسائل پشت پرده وجود دارد. متأسفانه فدراسیون فوتبال آزادی عمل ندارد و نمی تواند خودش مربی تیم ملی را انتخاب نماید. البته مسائل دیگر هم در انتخاب ها دخیل است که واقعا «واویلا» است. آقایانی که خوردند و بردند، صلاحیت دارند اما صلاحیت من را تأیید نکردند. این مورد است که آدم را ناراحت می کند. شاید اگر با فدراسیون فوتبال هم صحبت های نهایی را هم انجام می دادم، به توافق نمی رسیدیم، اما این که می گویند صلاحیتت تأیید نشد، فشار به آدم می آورد».
اگرچه وزارت ورزش صحبت های علی دایی را تکذیب نمود ولی حرف های بعدی اسطوره فوتبال ایران نشان می داد نیرویی بیرونی مانع از حضور او روی نیمکت تیم ملی شده است. اشاره او به این مورد که باید «نهادهای اطلاعاتی رسمی» درباره اش نظر دهند، به شایعه ای برمی گشت که به مسؤلان وقت فدراسیون گفته اند «نباید» علی دایی فعالیتی در فوتبال ایران داشته باشد.
حالا دایی تکذیب می کند
ماجرای نبودن علی دایی در فوتبال ایران و شایعه ممنوع الفعالیتی اش سه ساله شده است؛ او گرچه روزهای نخست چنین شایعاتی را رد نمی کرد، ولی در ماه های اخیر، گفته چنین موضوعی حقیقت ندارد. شاید یکی از دلایلی که دایی به این باور رسیده پیشنهاداتی است که از جانب تیم های باشگاهی مختلف در این زمان به دستش رسیده است، از ذوب آهن گرفته تا تراکتور. با این وجود، دایی آنها را رد کرده و دلیلش را هم تمرکز روی بیزینسی عنوان کرده که مقرش در تهران است. دایی دیگر تمایلی به کارکردن بیرون از تهران ندارد. در این بین هم پیشنهاد خوبی از تیم های تهرانی به او نرسیده تا مشخص نماید آیا دایی واقعا ممنوع الفعالیت است یا می تواند هدایت تیمی را بر عهده بگیرد. دایی آذر ۱۳۹۹ در گفتگو با ورزش سه، با تردید درباره شایعه محرومیتش حرف زد و اظهار داشت: «فکر می کنم جریان این دوری را تمام مردم خوب بدانند. زمانی که در سایپا بودم متأسفانه صداوسیما قصد سوءاستفاده از این مساله را داشت. خیلی کوشش کرد تا به شکلی وجهه من را در جامعه خراب کند. من همیشه سالم کار کردم. به این نتیجه رسیدم که سالم زندگی کردن و سالم کارکردن در مملکت ما خیلی سخت شده است. من با مدیرعامل سایپا از سال ۸۱ تا ۸۴ سر مساله ای به مشکل خوردیم، کارمان به دادگاه کشیده شد که خودم از قبل این اتفاق را پیشبینی می کردم. یک مثل معروفی هست که می گوید: «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد». این کاملا درمورد من صدق می کند، چونکه سبب شد من از فوتبال بیرون بیایم. واقعا جا دارد از تیم هایی تشکر کنم که سال جاری و سال قبل آمدند دنبالم و دوست داشتند که با آنها کار کنم. با این که فوتبال از بچگی عشق من بوده، اما صلاح دیدم که در این برهه زمانی، مدتی از آن دور باشم، چونکه معتقدم خیلی وقت ها باید از چیزهایی که دوست داری دل بکنی تا به یک سری چیزهای دیگر برسی. خدا را شکر این دوری سبب شد در فعالیتهای دیگرم و از همه مهم تر در زندگی خانوادگی ام به یک بالانسی برسم. هم اکنون هم که از فوتبال دور هستم اصلا احساس بدی ندارم».
اسفند ۱۴۰۰ اما دایی دیگر تردیدها را کنار گذاشت و در پاسخ به این سوال که «دوری شما از فوتبال ایران تصمیم خودتان است یا ارتباطی به مبحث ممنوع الکاری دارد؟» اظهار داشت: «اصلا و ابدا من ممنوع الکار نیستم. صفر تا صد این تصمیم به اراده خودم صورت گرفته است. بله، شاید دلم هم برای حضور در فوتبال تنگ شده باشد. مگر می شود دل یک فوتبالی برای فوتبال تنگ نشود؟ اما هم اکنون صلاح و خیر زندگی ام را در این می بینم که از فوتبال ایران دور باشم».
حال، مجموع این اتفاقات و صدالبته اظهارنظرها، دست به دست هم داده تا معما و سؤال موجود درباره «شهریار» پابرجا باشد: آیا خانه نشینی او خودخواسته است؟
انتهای پییام
منبع: pesfifa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب