كالدرون:
مارادونا جهانی است
سرمربی سابق پرسپولیس و هم بازی دیگه مارادونا اعتقاد دارد كه اسطوره آرژانتینی در نقش یك رهبر در زمین فوتبال ظاهر می شد.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، گابریل کالدرون درباره درگذشت دیگو مارادونا صحبت کرد. سرمربی سابق پرسپولیس اعتقاد دارد که اسطوره آرژانتینی همیشه در نقش یک رهبر ظاهر می شد.
در ادامه گفت وگوی گابریل کالدرون را می خوانید:
* فوتبال دنیا یک اسطوره را از دست داد. شما چه احساسی دارید؟
بی شک احساس غم بی نهایت و غیر قابل وصف تمام وجودم را گرفته، احساس خلاء می کنم؛ فضایی پر از خاطرات شخصی و فوتبالی.
* شما چند سال با مارادونا بازی کردید و رابطه شما چگونه بود؟
ما از ۱۹ سالگی شروع کردیم و من تا ۳۰ سالگی در تیم ملی بازی کردم. ما در کنار هم در ۳ جام جهانی بازی کردیم: ۷۹-۸۲-۹۰ و یک کوپا آمه ریکا در سال ۱۹۸۹ در برزیل که به مقام سومی رسیدیم. ما در جام جهانی ۷۹ قهرمان و در سال ۹۰ نایب قهرمان شدیم. باآنکه در سال ۱۹۸۲ آرژانتین نمایش عالی نداشت، اما دیگو ۲۲ ساله به همه دنیا نشان داد چه کسی در آینده خواهد آمد؛ یک نابغه.
* بهترین خاطره شما با مارادونا چیست؟
من خاطرات زیادی با او دارم و همه آنها عالی هستند اما امروز ابعاد این خاطرات به بی نهایت می رسند. من بخصوص شروع جام جهانی زیر ۲۰ سال ژاپن را به خاطر می آورم. ما هنوز بچه بودیم و دیگو هنوز مارادونا نشده بود. ما قهرمان شدیم و به یاد دارم که در فینال وقتی داور در سوت خود دمید، ما چطور همدیگر را در آغوش کشیدیم.
* نقش مارادونا در فوتبال آرژانتین چه بود؟
او پرچمدار فوتبال آرژانتین بود و هست. مارادونا همیشه آرژانتینی ها را شاد می کرد. او کاری کرد که مردم این کشور گرفتاری های خویش را فراموش کنند، کشوری که غرق در مشکلات بود. وقتی دیگو پیراهن تیم ملی را به تن می کرد، خنده بر لب همه آرژانتینی ها می آورد، مردم لذت می بردند و آن لحظه را جشن می گرفتند. من همیشه می گویم که ما عاشق دیگو هستیم، به خاطر همه چیزهایی که به ما آرژانتینی ها داد، شما هر کجا بروید آرژانتین را با مارادونا می شناسند.
* چه چیزی مارادانو را از بقیه متفاوت می کند؟
من هیچگاه ندیدم کسی مانند دیگو بر توپ سوار باشد، انگار توپ بخشی از وجود او بود. وی همینطور از قدرت بدنی بالایی برخوردار بود، کمتر در این مورد صحبت شده، حتی در مواقعی که معمولی بود، باز هم بهترین و مصمم ترین بود. والدانو همیشه داستانی درباره دیگو تعریف می کرد. می گفت وقتی در هتل بودند دیگو با توپ از اتاقش بیرون می آمد و سوار آسانسور می شد، سر میز ناهار حاضر می شد و توپ هنوز به زمین نخورده بود. دیگو نان می خورد و همزمان به توپ یک زندگی موازی می بخشید.
* رابطه مارادونا با هم بازی هایش چطور بود؟
دیگو یک رهبر، یک برنده، حامی و سرشار از فروتنی بود.
* واکنش ها به درگذشت مارادونا نشان داده است که او یک اسطوره برای همه مردم آرژانتین و دنیا بود. نظر شما چیست؟
به نظر من گرچه مارادونا دیگر در بین ما نیست اما این افسانه همیشه با ما خواهد بود. دیگو ما را ترک کرد اما مارادونا ابدی است. فوتبال و مارادونا مترادف یکدیگر هستند. فوتبال جهانی است و مارادونا هم همچنین.
* مارادونا افتخارات زیادی در فوتبال به دست آورد اما خیلی ها می گویند او بیشتر از این ها می توانست موفقیت های فردی و تیمی داشته باشد. از دید شما او به حقش رسید؟
هر فوتبالیستی در دوران فوتبالی خود می تواند موفقیت های بیشتر یا کمتری داشته باشد، این یک بازی است و آنچه دیگو به دست آورد بالاتر از موفقیت های گروهی و فردی است. در سراسر جهان همه او را تمجید و تحسین می کنند و کمتر کسی به این درجه می رسد.
منبع: بازی فوتبال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب