پیشروی سینه خیز
۲۰ سال پیش در چنین روزهایی مرحوم ناصر حجازی با همان صراحت كلام منحصر به فردش در توصیف حرفه ای شدن مسابقات اظهار داشته بود: «من كه تفاوت خاصی نمی بینم. فقط شماره بازیكنان خارجی شده است!» پرسش اینجاست كه حالا، ۲۰ سال بعد كجاییم؟ آیا فوتبال ما توانسته به استانداردهای حرفه ای نزدیك تر شود یا هنوز فقط شماره ها خارجی است؟
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بعد از ۱۸ دوره برگزاری لیگ های سراسری در ایران تحت عناوینی همچون لیگ منطقه ای، تخت جمشید، قدس و آزادگان، سرانجام از سال ۱۳۸۰ تصمیم گرفته شد با حرفه ای سازی مسابقات سراسری باشگاهی در ایران، لیگ برتر تاسیس شود.
این مسابقات از همان سال با شرکت ۱۴ تیم شروع شد و گرچه در مقطعی تعداد حاضران در آن حتی به ۱۸ تیم هم رسید اما هم اکنون سال هاست با حضور ۱۶ تیم دنبال می شود. این بالاترین سطح مسابقات باشگاهی در ایران است که از فردا با آغاز فصل جدید، وارد ۲۰ سالگی خواهد شد. ۲۰ سال پیش در چنین روزهایی مرحوم ناصر حجازی با همان صراحت کلام منحصر به فردش در توصیف حرفه ای شدن مسابقات اظهار داشته بود: «من که تفاوت خاصی نمی بینم. فقط شماره بازیکنان خارجی شده است!» پرسش اینجاست که حالا، ۲۰ سال بعد کجاییم؟ آیا فوتبال ما توانسته به استانداردهای حرفه ای نزدیک تر شود یا هنوز فقط شماره ها خارجی است؟
بازیکنان؛ برندگان بزرگ
امروز پس از دو دهه، به جرات می توان گفت برندگان اصلی حرفه ای شدن فوتبال در ایران فقط بازیکنان بودند. زمانی فوتبالیست شدن به معنای تباهی و خروج زندگی از ریل منطقی خودش بود؛ ازاین رو پدر و مادرها به سختی به فرزندان شان اجازه می دادند دنبال توپ بدوند. دو یا سه دهه قبل خیلی از بچه های عاشق فوتبال مخفیانه دنبال تمرین و مسابقه می رفتند و بعد که با زانوهای خاکی و خونی به خانه برمی گشتند، باید کلی جواب پس می دادند. امروز اما فوتبالیست شدن بچه ها به کعبه آمال خیلی از خانواده ها تبدیل گشته است. رشد چشم گیر دستمزد بازیکنان سبب شده بسیاری از پدرها و مادرها، حتی دست فرزند بی استعدادشان را بگیرند و به زور به مدارس فوتبال ببرند. در فوتبال پایه چه رشوه هایی که دادوستد نمی گردد، چه رپرتاژ آگهی هایی که برای بچه های نونهال و نوجوان کار نمی گردد. امروز اگر کف قرارداد یک فوتبالیست معمولی یک میلیارد تومان باشد، همین یعنی ماهی ۸۳ میلیون تومان؛ این دستمزد را در چه حرفه دیگری می شود دریافت کرد؟
اقتصادی که در جا می زند
اگرچه پس از حرفه ای شدن فوتبال ایران پول به سمت آن سرازیر شد اما این به معنای تأمین مالی از منابع معمول و مدرن نهفته در دل مسابقات نبود؛ بلکه تیم های دولتی و شبه دولتی به اسم لیگ حرفه ای بودجه چاق تری گرفتند و عموما به جیب بازیکنان ریختند. در شکل رقابت آزاد و اصولی حتی با در نظر گرفتن بلیت فروشی و حق پخش تلویزیونی، شاید امروز فقط چهار یا پنج باشگاه پرهوادار قادر به تأمین هزینه های خود باشند، بقیه اما وبال گردن دولت هستند. محمد دادگان، رئیس پیشین فدراسیون فوتبال به تازگی در بخشی از مصاحبه اش گفته است: «همه تیم های ما دولتی هستند و داستان دارند. شما اسم تیم را بگویید تا من بگویم پشت پرده اش چیست و از کجا پول درمی آورد.»
رشد آهسته در بخش سخت افزار
بله؛ امروز دیگر زمین چمن ورزشگاه آزادی پس از یک بارندگی معمولی به استخر آب تبدیل نمی گردد. چند استادیوم مدرن و نوساز مثل فولاد آره نا و امام رضا(ع) هم به موجودی سخت افزاری لیگ برتر افزوده شده، اما این پیشرفت پس از گذشت دو دهه از حرفه ای سازی لیگ، بسیار ناچیز به نظر می آید. هنوز چمن خراب و مصنوعی داریم، هنوز دوربین از صحنه ها جا می ماند، هنوز بلیت فروشی الکترونیکی به معنای دقیق آن با لحاظ شدن شماره صندلی به افسانه شبیه است و هنوز تجهیز ورزشگاه ها به کمک داور ویدئویی، بسیار دور از دسترس می نماید. آیا این کارنامه پس از ۲۰ سال قابل قبول است؟
فنی؟ حرفش را نزنید
حقیقت آن است که فوتبال در ایران از خیلی حوزه های دیگر جلوتر است. به سختی می توان حوزه دیگری را سراغ گرفت که در نوع خودش بین ۳۰ یا ۴۰ کشور برتر جهان به شمار بیاید و نسبت به بضاعت اقتصادی اش، چنین کارنامه شورآفرینی به جا گذاشته باشد. با این همه فوتبال ما از خودش جلوتر نیست و حرفه ای شدن لیگ باشگاهی در ایران هم کمکی به بهبود شرایط آن نکرده است. آخرین قهرمانی های ملی و آسیایی ما همچنان به سال های دور برمی گردد. لیگ آماتور آزادگان در ایران ترانسفرهای موفق زیادی به بوندسلیگای آلمان داشت اما هم اکنون پاتوق لژیونرهای ایرانی در بهترین حالت به بلژیک و پرتغال تنزل کرده است. به صورت کلی شاید اگر فوتبال ایران خصوصی، آزادانه و رقابتی اداره شود، پتانسیل رسیدن به جایگاهی بسیار بالاتر از اینها را داشته باشد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب