رفتارهایی كه در شان فوتبال نیست؛
آتش جادوگر به جان علی كریمی
بازی فوتبال: بازیكنی كه در چمن سبز نمایشی چشم نواز داشت و لحظات شادی را برای فوتبالدوستان و مردم ایران ساخته بود و لقب جادوگر را دریافت كرد، حالا آتش به جان خودش انداخته است.
خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: چه كسی می تواند منكر توانایی های فنی علی كریمی در زمین شود؟ چه كسی می تواند منكر این شود كه او یكی از مردان تكرار ناشدنی فوتبال ایران در مستطیل سبز است؟ چه كسی می تواند منكر شود كه او یكی از محبوب ترین و پرافتخارترین مردان فوتبال ایران است؟ او سالها در تیم ملی و تیم های اروپایی بازی كرد و برف مونیخ را هم با بایرن دید.
علی كریمی شاید می توانست چند سال دیگر هم به فوتبالش ادامه دهد اما هر اتفاقی افتاد احساسی تصمیم گرفت و خداحافظی كرد و بازهم احساسی تصمیم گرفت و برگشت و در نهایت هم در یكی از همین تصمیمات رفت و به زمین برنگشت!
از همان زمان می شد پیش بینی نمود كه او تصمیمات احساسی بیشتری خواهد گرفت اما نمی شد پیش بینی نمود كه علی كریمی تیشه بردارد و به ریشه همه آن محبوبیت و همه آن «خوب بودن فنی» بزند.
او كلاس های مربیگری را هم رفت و وارد عرصه مربیگری شد اما هنوز جای پایش خشك نشده زیر پایش را خالی كرده است. او حرف هایی می زند و ر فتارهایی می كند كه نه در شان خودش است و نه در شان فوتبال. پرت كردن میكروفن یك برنامه پربیننده و توهین به یك روزنامه نگار پیشكسوت كه همه اهالی این صنف بر پاك بودنش صحه می گذارند، اتهامات پرتعداد به شخص اول فوتبال و سایر مسئولان فدراسیون و...بخشی از رفتارهای اوست.
اینكه اشتباهات داوری برای هر تیمی رخ دهد امری طبیعی در فوتبال است اما آیا هر مربی كه داور ضد تیمش بود باید بیاید و از ادبیاتی ناشایست استفاده نماید و دیگران را متهم به دلالی و باندبازی كند؟ از علی كریمی كه سالها در فوتبال اروپا حضور داشته و رفتارهای حرفه ای را دیده توقع می رود حداقل آموخته هایش از مهد فوتبال جهان را در لیگ برتر جاری كند و الگویی باشد برای مربیان دیگر كه رنگ اروپا را هم ندیده اند.
اما ظاهرا علی كریمی زمان حضور در اروپا چشمش را بر رفتار مربیان بسته و حداقل ها را هم یاد نگرفته است. او به جای اینكه تمركزش روی مسائل فنی تیمش باشد مدام در حال پُست گذاشتن و خط و نشان كشیدن برای مسئولان فدراسیون و دیگران است.
منكر این نیستیم كه اشتباهات داوری نیست و باندبازی نیست و یا برخی به دنبال منافع شخصی و دوستانشان نیستند، اما حرف مان این است كه هر كاری روش و چارچوب خودش را دارد و باید از راهش وارد شد.
كاپیتان پیشین تیم ملی فوتبال ایران، بهترین بازیكن آسیا، بازیكن پیشین بایرن مونیخ آلمان و... آیا باید رفتارهایش در حد تیم های محلی باشد؟ آیا باید برخوردهایش مثل درگیری های خیابانی باشد؟ آیا وی در كارش بی عیب و نقص است و مسئولان و خبرنگاران پر از عیب و ایراد هستند؟ آیا او نباید یاد بگیرد كه برای نقد كردن ادبیات مناسب داشته باشد و ادب را رعایت كند؟
مگر محمد دادكان تندترین انتقادات را از مسئولان فدراسیون فوتبال، مسئولان وزارت ورزش و حتی ریاست جمهوری ندارد؟ چرا كسی به او خرده نمی گیرد؟ چون دادكان راه و رسم انتقاد كردن را بلد است و ادبیاتش را هم می داند و به كسی بی احترامی نمی نماید.
علی كریمی اگر می خواهد آتش به جان خودش نیندازد بهتر است از نظرات مشاورانی دلسوز استفاده نماید و هر حرفی را به زبان نیاورد و هر رفتاری را انجام ندهد چون كه او می خواهد سالها در این فوتبال مربیگری كند. نباید جا پای افرادی بگذارد كه همین روش را در پیش گرفتند و حالا در كنج خانه جا خوش كرده اند.
قبل از هر كسی علی كریمی باید مراقب خودش باشد. اتفاقی كه این روزها نمی افتد و همه هوای او را دارند اما كریمی با تیشه بالای سر خودش ایستاده است و با قدرت به ریشه اش ضربه می زند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب