احمد منشی زاده با حضور در خبرگزاری بازی فوتبال
تاریخ سازی سلطان پاس در داربی های پایتخت
به گزارش بازی فوتبال احمد منشی زاده، پیشکسوت تیم فوتبال استقلال با حضور در خبرگزاری دانشجویان ایران، به گپ و گفت و با خبرنگاران ایسنا نشست و از دوران فوتبالی و تاریخ سازی اش در فوتبال ایران سخن گفت.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، در تاریخ، همیشه کلیدواژه ای بسیار مورد استفاده قرار می گیرد که سرآغاز اتفاقات بسیاری است. معمولاً "اولین ها" در تاریخ بسیار در ذهن ها باقی مانده اند و هر کسی که سرآغاز یک رخداد تاریخی بوده است، توانسته باعث جریان سازی های گوناگونی در تاریخ شود. این مسئله در تاریخ ایران و فوتبال ایران هم مستثنا نیست و شاهد حضور افراد تاثیرگذاری در فوتبال ایران بودیم که موفق شدند خویش را در این تاریخ ماندگار کنند.
یکی از این نخستین ها، نخستین زننده گل داربی است. در سال ۴۷ به صورت رسمی نخستین بازی داربی پایتخت میان دو تیم استقلال و پرسپولیس برگزار شد اما گلی تا آن موقع رد و بدل نشد تا در سال ۴۸ و در دومین مصاف رسمی میان این دو تیم، احمد منشی زاده موفق شد در دقیقه ۸ این بازی دروازه سرخ پوشان پایتخت را باز کند و خویش را در تاریخ فوتبال ایران ماندگار کند.
این اتفاق تاریخی بهانه ای شد تا به سراغ احمد منشی زاده پیشکسوت قدیمی باشگاه استقلال برویم. او به سبب بیماری مدتی است که درگیر کارهای بیمارستان است و او قبل از مصاحبه گفته بود که به بیمارستان چشم رفته است تا کارهای در ارتباط با چشمش را انجام دهد.
رفت و آمد او از تهران به شمال کشور سبب شده بود تا مدتی در انتظار این پیشکسوت باشیم و فرصتی به دست بیاید و با او گفتگو نماییم. منشی زاده در نهایت با حضور در خبرگزاری دانشجویان ایران، به گپ و گفت با خبرنگاران ایسنا نشست و از دوران فوتبالی و تاریخ سازی اش در فوتبال ایران سخن گفت.
در ادامه گفت وگوی احمد منشی زاده را با خبرنگاران ایسنا می خوانید:
سال های سال نام شما به سبب نخستین گلزن داربی پایتخت در ذهن ها باقی مانده است. می خواستیم در ابتدای مصاحبه خودتان را معرفی کنید و این که شما چه زمانی فوتبال تان را آغاز کردید؟
من فوتبال را از سال ۱۳۳۸ از تیم نادر شروع کردم. آن زمان نادر لطیفی مربی تیم ما بود. ایشان یکی از پیشکسوت های بزرگ این مملکت بودند. در فوتبال من این مربی تأثیر زیادی گذاشت. من آن موقع ۱۵ سالم بود. در آن موقع رده بندی سنی وجود نداشت و من در تیم بزرگسالان بازی می کردم. من ۲ سال در تیم نادر بازی کردم. من در ابتدای بازی خود در بال چپ بازی می کردم اما در ادامه در پست هافبک بازی کردم. در آن موقع پولی هم در کار نبود و بازیکنان بیشتر باعشق بازی می کردند. زمین فوتبال ما در میدان مولوی بود. یک زمین خاکی وجود داشت و ما در آنجا بازی می کردیم. تیم نادر یکی از بهترین تیم های باشگاه های تهران بود. من در آن دوره عملکرد خیلی خوبی داشتم.
پس از حضورتان در تیم نادر، چه تصمیمی برای آینده فوتبالی خود گرفتید؟
من در آن موقع از ۲ تیم باشگاه های تهران پیشنهاد داشتم و در نهایت به تیم تهران جوان پیوستم. در آن موقع حسین فکری مدیر باشگاه تهران جوان و مربی تیم ملی بودم. آقای فکری در آن موقع هزار تومان به من داد و ماهی ۱۰۰ تومان ماهیانه دریافت می کردیم. من بازیکن خیلی تکنیکی بودم. حدود ۳ سال در تیم تهران جوان بازی کردم تا این که از تیم های شاهین و تاج پیشنهاد داشتم. جعفر کاشانی که یکی از رفیق های صیمیمی من بود، به من گفت مدیر باشگاه تمایل دارد شما به تیم شاهین اضافه شوی. از آن طرف تیم تاج و آقای محمود بیاتی به من پیشنهاد دادند. من با برادرم مشورت کردم. او به من گفت با این که من شاهینی هستم، اما اگر در تیم تاج بتوانی معافی بگیری، به نظر من با تاجی ها قرارداد ببند. این درحالی بود که تیم شاهین در آن موقع ۸ هزار تومان قرارداد می بست. ۸ هزار تومان در آن موقع پول زیادی بود و شما با ۱۵ هزار تومان می توانستی خانه بخری.
ابتدای حضورتان در تیم تاج چگونه سپری شد؟
ما در ابتدای کار محمود بیاتی ما را پیش آقای خسروانی بردند. آقای خسروانی از بیاتی پرسیدند، تقاضای این بازیکن چیست و او اظهار داشت که منشی زاده معافی می خواهد. در آن موقع حرفی به ما نزدند و ما به باشگاه تاج رفتیم. در آنجا فردی بود به نام آقای قمری و در قزوین برای ما معافی گرفتند. بعد از حضور در باشگاه تاج، من در چاپ خانه ژاندارمری در میدان انقلاب توسط آقای خسروانی استخدام شدم. در ادامه آقای خسروانی رئیس تربیت بدنی شد و ما استخدام آنجا شدیم. من تا سال ۵۰ در تیم تاج بودم. از سال ۵۰ تا ۵۱، تیم تاج، ۲ تیم دیگر به نام تیم های دیهیم و افسر داشت. آن موقع ماهی ۱۵۰ تومان باشگاه تاج به ما می داد و قرار بر این شد که من حقوقم را از باشگاه تاج بگیرم و برای تیم افسر بازی کنم. بعد از آن من در سال ۱۳۵۱ من فوتبالم را کنار گذاشتم. من در آن موقع ۳۱ سالم بود و به خاطر مصدومیت بلندمدتی که داشتم، نتوانستم به فوتبالم ادامه دهم.
اگر در باشگاه تاج ماجرای معافیت نبود، انتخاب شما میان باشگاه تاج و شاهین چه بود؟
من چون به حرف های برادرم ایمان داشتم، ۱۰۰ درصد به تیم شاهین می رفتم اما برادرم گفت معافی خیلی مهم می باشد و بهتر است که به باشگاه تاج بروی.
من پاسور بسیار خوبی بودم. یعنی از ۵۰ پاسی که من می دادم، غیر ممکن بود که یک پاس من به خطا برود. در آن موقع می گفتند احمد منشی زاده "سلطان پاس" است.
شما هیچگاه نتوانستید برای تیم ملی بازی کنید. علت این مسئله چه بود؟
زمانی که من می خواستم به تیم تاج بروم، حسین فکری به من اظهار داشت که "من مربی تیم ملی ایران هستم و شما اگر در تیم تهران جوان بمانی، در تیم ملی هم هستی. در غیر این صورت جایی در تیم ملی نخواهی داشت." من با برادرم مشورت کردم و وی خاطرنشان کرد معافیت از همه چیز مهم تر است و بهتر است به باشگاه تاج بروی. من پاسور بسیار خوبی بودم. یعنی از ۵۰ پاسی که من می دادم، غیر ممکن بود که یک پاس من به خطا برود. در آن موقع می گفتند احمد منشی زاده "سلطان پاس" است.
بعد از آخر دوران بازیگری خود، تمایلی برای مربی گری نداشتید؟
من چون هوش فوتبالی بالایی داشتم، رایکوف به من گفت من چند گزینه برای مربی گری در کادر فنی تیم مد نظر دارم. رایکوف به من گفت من از میان این گزینه ها فقط تو را انتخاب کردم. من به رایکوف گفتم به من ۲ روز مهلت بدهید. برادرم به من گفت "در زندگی ما کسی اداری کار نمی کند و همه کاسب هستند. هم اکنون وقتی فوتبالت تمام شده است، دیگر به سمت کسب و کار برو و مغازه های پدرم را اداره کن." پدرم در آن موقع وضعیت خوبی داشت. من پس از ۴۸ ساعت به رایکوف گفتم که من نمی خواهم به فوتبال ادامه دهم و می خواهم کاسبی کنم. رایکوف من را خیلی دوست داشت و میان هافبک های استقلال همیشه من اولویت اولش بودم.
تیم تاج در سالهای حضور شما بردهای پرگلی داشت. نظر شما در این رابطه چیست؟
در آن موقع تیم هایی مثل دیهیم تهران وجود داشتند که آن تیم ها مال باشگاه تاج بودند و باشگاه هر چقدر دوست داشت می توانست به این تیم ها گل بزند! در آن موقع سرمربی تیم دیهیم پرویز ابوطالب بود.
وقتی ما با قدیمی های فوتبال صحبت می نماییم، گاها می گویند باشگاه تاج و تیم های پرقدرت، روی داورها و تیم ها اعمال نفوذ می کردند؟ آیا چنین مسئله ای صحت داشته است؟
بله. شما شک نکید چنین مسئله ای وجود داشته است. آقای خسروانی در آن موقع نفوذ زیادی داشت. اگر من بگویم خسروانی در زمان انقلاب چگونه از ایران فرار کرد، شما بسیار شگفت زده خواهید شد. خسروانی در زمان انقلاب، در شهر تهران بود و خانه اش الهیه بود. خانه او ۳۰۰۰ متر بود و در خانه های وی درخت های کاج زیادی وجود داشت. در آن موقع بلافاصله به خسروانی گفتند که مقرر است به خانه شما حمله کنند. خسروانی در آن موقع بالای درخت کاج رفت و خویش را با اسلحه اش پنهان کرد. آنها در نهایت خسروانی را پیدا نکردند. او با باشگاه تاج ترکیه صحبت کرد تا بتواند از کشور بیرون برود. او ۴۸ ساعت در یک تانکر ماند و این تانکر تا مرز باکو رفت. در ادامه او را گریم کردند و با چهره یک چوپان و گله گوسفند، یک مسیری را طی کرد تا در نهایت باشگاه تاج ترکیه او را پیدا کرد. او از ترکیه به انگلیس رفت و آنجا پناهنده شد. هر موقع او به من تلفن می زد، می گفت ادامه بدهید، من خودم را می رسانم! آقای خسروانی امکانات زیادی برای باشگاه تاج به ثمر رساند. او یک رستورانی مخصوص باشگاه تاج تهیه کرده بود که تمام اعضای مجموعه باشگاه تاج بعد از انجام تمرینات و بازی های خود به آنجا می رفتند و مجانی غذا می خوردند. می گفتند خسروانی پول خورده است. خب خورده باشد مگر مدیران دیگر این کار را نکردند؟ فقط موردی که خسروانی را با مدیران دیگر متفاوت می کند، ساخت مجموعه های ورزشی هایی مثل زمین تنیس استقلال است که وجه تمایز او را از دیگران مشخص می کند.
اگر بحث معافیت باشگاه تاج بود ۱۰۰ درصد به تیم شاهین می رفتم اما برادرم گفت معافیت خیلی مهم تر است و بهتر است که به باشگاه تاج بروی.
اگر بخواهید از ناگفته های فوتبال صحبت کنید که فکر می کنید، هیچ جا درباره آن صحبت نشده است، چه چیزی به ذهن تان می رسد؟
تمام اتفاقاتی که رخ داده، حرف هایی است که باید مطرح شود. بعنوان مثال وضعیت هم اکنون استقلال خیلی خوب نیست. این ها نمی توانند مدیریت کنند چون راهکار را نمی دانند. هم اکنون می گویند آقای آجورلو مدیرعامل استقلال شده است. او دلش می خواهد یک سری کارهایی را انجام دهد اما وقتی پیش می رود، به بن بست می خورد. بازیکن نمی تواند ۴ تا روپایی بزند اما ۲۰ میلیارد پول می خواهد. آن وقت ما در زمین امجدیه به سختی تمرین می کردیم و بازی های باکیفیتی عرضه می دادیم. در آن موقع پول محوریت نداشت.
شاید بتوان گفت ساختار باشگاه ها در زمان شما با آن موقع مقداری متفاوت بوده است.
بله. در آن زمان خسروانی در کنار اسدالله علم هر کاری که خواست انجام داد. پسر شاه در آن موقع به حسن روشن علاقه زیادی داشت و با هلی کوپتر به استادیوم می آمد و بازی های این بازیکن را تماشا می کرد.
زمانی که من می خواستم به تیم تاج بروم، حسین فکری به من اظهار داشت که "من مربی تیم ملی ایران هستم و شما اگر در تیم تهران جوان بمانی، در تیم ملی هم هستی. در غیر اینصورت جایی در تیم ملی نخواهی داشت." من با برادرم مشورت کردم و وی خاطرنشان کرد معافیت از همه چیز مهم تر است و بهتر است به باشگاه تاج بروی. ماجرای انحلال باشگاه شاهین چه بود؟ این که می گویند خسروانی در این مسئله نقش داشته، درست است؟
بله. پرویز خسروانی علاقه زیادی به باشگاه تاج داشت و برای این علاقه ای که داشت، نسبت به تیم های دیگر هم هر کاری که دوست داشت انجام داد. او از قدرتش استفاده نمود. در زمانی که خسروانی رئیس سازمان تربیت بدنی شد، کلنگ ساخت استادیوم آزادی را زدند. ۱۲۰۰ مهندس و کارگر برای ساخت این مجموعه، روزی ۳ شیفت کار کردند. سالی که من در تربیت بدنی کار می کردم، خسروانی حکمی تحت عنوان رئیس تنیس امجدیه در سال ۱۳۴۵ به من داد. در یکی از زمینهای تنیس قرار بود جایگاهی برای شاه در نظر بگیرند. پیمانکارها یک جایگاه وسط زمین را برای شاه در نظر گرفته بودند اما خسروانی از این کار جلوگیری کرد و گفتند باید یک جایگاه بالایی مد نظر قرار بگیرد. دلیل این کار هم این بود که اگر جایگاه در وسط زمین باشد گردن شاه خسته می شود چون مدام باید توپ را پیگیری کند.
شما در باشگاه تاج با چه کسانی خیلی رفیق بودید؟
منصور پورحیدری یکی از صمیمی ترین رفیق های من بود. من با منصور رفت و آمد خانوادگی داشتم. غیر از منصور که خدایش بیامرزد، من با مرتضی شرکاء خیلی رفیق هستم. ما ۶۵ سال است که باهم رفیق هستیم و تا به امروز اگر ۴۸ ساعت از هم خبر نداشته باشیم، تلفن را برمی داریم و باهم صحبت می نماییم.
نظرتان درباره دوره حضور رایکوف در فوتبال ایران چیست؟
سیستم ۳-۳-۴ برای نخستین بار توسط رایکوف به فوتبال ایران آمد. او تأثیر خیلی زیادی در فوتبال ایران داشت. او روز به روز در فوتبال ایران اتفاقات خوبی را رقم زد.
آقای منشی زاده بهترین سال دوران فوتبالی شما چه سالی است؟
بهترین دوران فوتبالی من سال ۱۳۴۱ بود. یعنی پیش از این که وارد باشگاه تاج شوم. در آن سال به قدری فوتبال من خوب بود که اصلا باشگاه تاج معطل نکرد و من را جذب کرد. در زمان علی دانایی فر در باشگاه تاج هم من عملکرد خیلی خوبی داشتم. با این که در تیم تاج هافبک های زیادی وجود داشتند اما همیشه من و کارو حق وردیان همیشه جزو اولویت های تیم بودیم.
بهترین دوران فوتبالی من سال ۱۳۴۱ بود. یعنی پیش از این که وارد باشگاه تاج شوم. در آن سال به قدری فوتبال من خوب بود که اصلا باشگاه تاج معطل نکرد و من را جذب کرد. در زمان علی دانایی فر هم من عملکرد خیلی خوبی داشتم. با این که در تیم تاج هافبک های زیادی وجود داشتند اما همیشه من و کارو حق وردیان همیشه جزو اولویت های تیم بودیم.
نظرتان درباره حال و هوای این روزهای باشگاه استقلال چیست؟
هم اکنون فرهاد مجیدی سرمربی استقلال است. او چه کار می تواند انجام دهد؟ ما باید کارایی بازیکنان را مد نظر قرار دهیم. به نظر من کادر فنی دانش لازم را ندارد. هیچکسی به نظر من هیچ کاری نمی تواند انجام دهد و تنها پول هایی است که رد و بدل می شود. به نظر من ترکیب بازیکنان قوی نیست. به نظر من یامگا تکنیک خوبی دارد اما شاید همین بازیکن هم چند وقت دیگر نتواند عملکرد خیلی خوبی داشته باشد. به نظر من کیفیت لیگ ما پایین است. هم اکنون همه پرادعا هستند. بازیکنی تا اینجای کار کمتر از ۱۰ میلیارد پول نمی گیرد. روی فوتبال حال حاضر ایران نمی گردد صحبت کرد.
عملکرد تیم ملی را چطور ارزیابی می کنید؟
تیم ملی به نظر من از زمان دوران کارلوس کی روش بهتر شده است. هم اکنون بازیکنان لژیونر کاملا در تیم ملی جا افتادند و شرایط برای ملی پوشان خیلی خوب شده است. به نظر من علی قلی زاده عملکرد خیلی خوبی داشته است. به صورت مثال تیمی مثل تیم گواردیولا، در تیمش ۶ بازیکن چپ پا وجود دارد؛ این یعنی در حضور چپ پاها خیلی در تیم مهم می باشد و عملکرد بازیکن مثل قلی زاده بسیار اثرگذار است.
روز شنبه داربی پایتخت انجام می شود. نظرتان درباره تقابل استقلال و پرسپولیس چیست؟
امیدواریم که استقلال پیروز داربی باشد. خودتان می دانید فوتبال ما طوری نیست که بشود پیشبینی دقیقی داشت. آرزوی من این است که آبی ها عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد.
من بعد از آن داربی ای که گل زدم رفتم خوابیدم و پس از ۴۰ سال به ما گفتند که این گل نخستین گل داربی پایتخت شده است!
برگردیم به سال ۴۸ و نخستین گلی که در داربی توسط شما به ثبت رسید. آیا خودتان فکر می کردید چنین اتفاقی رقم بخورد؟
من اصلا چنین فکری نمی کردم. در آن بازی، زمین گلی بود. داریوش مصطفوی به من پاس داد و من از فاصله ۲۵ متری دروازه مهدی عسگرخانی را باز کردم. ما بعد از آن داربی رفتیم خوابیدیم و پس از ۴۰ سال به ما گفتند که این گل نخستین گل داربی پایتخت شده است. پس از گلی که در داربی به ثمر رساندم، آقای خسروانی به من ۵۰۰۰ تومان پاداش داد. فقط او به من گفت کسی متوجه این پاداش نشود. با این پاداش باشگاه استقلال برای من یک پیکان به ارزش ۱۶ هزار تومان گرفت که پول آنرا به صورت قسطی پرداخت کردیم. من وقتی این ماشین را گرفتم، مقداری دستکاری اش کردم و در مجموعه انقلاب، در مسابقات اتومبیل رانی بردم. در آن زمان ماشین من، داور مسابقات بود. این ماشین وقتی در خیابان ولیعصر حضور داشت، می گفتند عروس خیابان ولیعصر آمده است. من خودم به اتومبیل رانی علاقه مند بودم. یکی از اشتباهاتی که داشتم، این بود که در مسابقات اتومبیل رانی با این ماشین عکسی نداشتم.
می گویند داربی دیگری هم که تابحال ثبت نشده بوده که آن بازی با تساوی یک بر یک به پایان رسید و نخستین گل داربی در آنجا به ثمر رسیده است. آیا این مسئله را قبول دارید؟
من از جزئیات این مسابقه آگاه نیستم و نمی دانم چه کسانی گل های این بازی را به ثمر رساندند اما می دانم که این بازی با نتیجه تساوی یک بر یک به پایان رسیده است. تا آنجاییکه من می دانم این بازی غیررسمی بوده است و گل هایش در گل های داربی پایتخت حساب نمی گردد.
از داربی هایی که بازی کردید، چه خاطرات خوب و بدی به ذهن تان باقی مانده است؟
در سال ۱۳۴۵، تیم تاج که توانست تیم شاهین را یک بر صفر شکست دهد، یک تیمی به نام تیم جعفری حضور داشت. در آن موقع تیم ما به یک رستوران رفت و علی جباری، حسین فرزامی و هر یک بازیکنان می گفتند ما گل های زیادی به این تیم می زنیم. این بازی در امجدیه برگزار شد و در تیم حریف بازیکنی به نام جمشید رهگذر حضور داشت. او خداوند دریبل بود. زمانی که حریف به ما گل زد، ما ۸ نفر درون دروازه بودیم اما نتوانستیم از دروازه خود دفاع نماییم و گل خوردیم. بهترین خاطره من هم همان داربی ای است که من گل اول داربی را به ثمر رساندم. هم اکنون هر کسی به ما می رسد از ما تشکر می کند.
صحبت پایانی؟
من هم اکنون مریض حال هستم. همین هم اکنون که با شما صحبت می کنم، مریضی به سراغم آمده است. مریضی هم شامل همه چیز می شود و هرروز می بینید یک درد جدیدی اضافه می شود و باید قرص جدید بخوریم. من از خدا می خواهم هیچ بنده ای را گرفتار مریضی نکند. اگر قرار باشد فوت نماییم، شب بخوابیم و صبحش بیدار نشویم. من موقعی که همسرم سرطان داشت، دکتر او به من اظهار داشت که کارهای درمانی او ۳ سال طول می کشد و پس از ۳ سال فوت می کند. همین اتفاق هم رخ داد و همسرم بعد از ۳ سال از دنیا رفت. تنها باید شما به سلامتی فکر کنید و امیدوارم خداوند به همه شما سلامتی دهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب