بازگشت فرهاد برای برای اختتام سوگواری آبی!
بازی فوتبال: مجیدی گر چه طبق قرارداد یك سال و نیم وقت دارد تا آبی ها را به خوشبختی برساند اما نشستن روی صندلی بزرگ شده استراماچونی از طرف برخی هواداران یك شلیك به محبوبیت ترجمه شده است.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، احسان محمدی در عصر ایران نوشت: «كارها و ریسك های بزرگ را دو دسته انجام می دهند: باتجربه ها و جوان های پرشور و نترس! گروه اول می دانند چكار می كنند، با دشواری راه آشنا هستند و استخوان شان آن قدر شكسته كه نگران هیاهوهای مسیر نباشند و دسته دوم اندازه كافی شجاعت، امید و البته بلندپروازی دارند كه وارد معركه شوند.
فرهاد مجیدی وارد یكی از بزرگترین چالش های دوران ورزشی اش شد. پسر تركه ای محبوب آبی ها كه از بهمن كرج تا راپیدوین اتریش رفت، هیچوقت در تیم ملی به آنچه سزاوارش بود نرسید، مهم ترین افتخار باشگاهی اش هم نه با استقلال كه در لیگ قهرمانان آسیا ۰۳-۲۰۰۲ به همراه تیم العین امارات متحده عربی رقم خورد، برای العین و النصر و الوصل و الاهلی توپ زد و حالا می خواهد نامش را در استقلال ماندگارتر كند. كاری دشوار برای اسطوره ای كه در ایام اوج كارهای دشوار را نه با جنگ و جدل كه با زیركی انجام می داد.
او فصل پیش هم وقتی وینفرید شفر در هفته های آخر از نفس افتاد روی نیمكتش نشست اما نتوانست استقلال به قهرمانی برساند. زمان كوتاه بود و تیم را هم نبسته بود. درست مثل این روزها كه یك نیم فصل فرصت دارد و باز هم بازیكنان را كس دیگری انتخاب نموده است.
گرچه طبق قرارداد یكسال و نیم وقت دارد تا آبی ها را به خوشبختی برساند اما نشستن روی صندلی بزرگ شده استراماچونی از طرف برخی هواداران یك شلیك به محبوبیت ترجمه شده است. این كه در چنین شرایط حساسی كه توقعات تلنبار شده هواداران پس از رفتار غیر اخلاقی سرمربی ایتالیایی و عملكرد مبهم مدیران باشگاه به حداكثر رسیده، این صندلی می تواند هر كسی را از پا در بیاورد. حتی فرهاد مجیدی كه شمایل یك قدیس ورزشی را دارد.
انتخاب او با همه مشكلات پیش رو شاید بهترین گزینه برای اختتام دادن به سوگواری آبی ها باشد. آنها پس از رفتن استراماچونی چنان غم زده شدند كه انگار هیچ گاه شادی نكرده اند. انگار استقلال متلاشی شده و دنیا به آخر رسیده بدون این كه آنها دستاوردی داشته باشند! در این كه حق دارند از اتفاقات پیش آمده دلخور باشند شكی نیست. امیدشان برای قهرمانی دست كم تا این لحظه به یغما رفته است، تیمی كه در بالای جدول بود حالا از رقیب سنتی ۵ امتیاز عقب افتاده اند، همه اینها قابل درك است اما باید به این سوگواری آبی خاتمه دهند.
هواپیمای حامل بازیكنان منچستریونایتد روی باند لغزنده فرودگاه مونیخ آغاز به حركت كرد. این سومین تلاش پرواز شماره ۶۰۹ هواپیمای شركت بریتیش یوروپین ایرویز برای پرواز از فرودگاه پوشیده از برف و گل و لای بود. ۶ فوریه ۱۹۵۸.
نتیجه این تلاش اما فاجعه بار بود. ۲۳ كشته همچون جئوف بنت ۲۵ ساله دفاع چپ، راجر بایرن دفاع وسط ۲۸ ساله، ملی پوش و كاپیتان تیم، ادی كولمن هافبك راست ۲۱ ساله جوانترین عضو تیم، مارك جونز ۲۴ ساله دفاع میانی، دیوید پگ ۲۲ ساله، هافبك دفاعی راست كه تازه به تیم ملی انگلیس دعوت شده بود، تامی تیلور مهاجم ملی پوش ۲۶ ساله، بیلی ولان هافبك وسط ۲۲ ساله ملی پوش تیم ملی ایرلند جنوبی، دانكن ادواردز مهاجم ملی پوش ۲۱ ساله...
یك فاجعه تمام عیار. اما ققنوس از خاكستر برخاست. منچستریونایتد پس از آن ماجرا قهرمانی لیگ برتر، قهرمانی در جام حذفی، قهرمانی در جام اتحادیه، قهرمانی در جام خیریه، قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، قهرمانی در جام در جام اروپا، قهرمانی در سوپر جام اروپا و قهرمانی در جام بین قاره ای را به دست آوردند. آنها بجای سوگواری ابدی، بجای اینكه فكر كنند دنیا به آخر رسیده ایستادند و مبارزه كردند.
حالا وقتش رسیده تا استقلالی ها بجای ساخت كلیپ های سوزناك در فراق سرمربی ایتالیایی كنار تیم شان و فرهاد مجیدی بایستند. كنار بازیكنانی كه حتی وقتی هنوز طلب هایشان از سال قبل صاف نشده است باز هم به تیم وفادار مانده اند. حال آنها بدتر از منچستریونایتد ۱۹۵۸ نیست. باید از این چالش گذر كنند. وقتی برای گریه و زاری ندارند. اولین قدم را باید پیشكسوتان و اهالی رسانه بردارند. قرار نیست آنها هم مثل نوجوان هوادار این تیم ماهها با قلب شان فكر كنند. استقلال این روزها به گریه كن نیاز ندارد، به رفیق راه نیاز دارد.»
منبع: بازی فوتبال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب