فرار از فشار با پول بیت المال
بازی فوتبال: اگر آقایان این پول را از جیب خودشان می پرداختند كمتر می شد اعتراض كرد، اما تمام هزینه های ریز و درشت این پرونده شامل حق دادرسی و استخدام وكیل خارجی و سفر نمایندگان دو باشگاه و فدراسیون به سوئیس، از جیب باشگاه استقلال رفته است؛ پولی كه شاید می شد صرف پیش پرداخت به مامه تیام یا جبارف و حفظ آنها شود.
به گزارش بازی فوتبال به نقل از ایسنا، رسول بهروش در روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «بعد از چند مرحله تعویق و تاخیر، سرانجام دادگاه عالی ورزش حكم مربوط به سوپرجام سال ۹۷ را اعلام نمود و بدین سان رای كمیته انضباطی در مورد پیروزی ۳ بر صفر پرسپولیس تایید شد. برای كسانی كه كمترین آشنایی با قواعد و قوانین فوتبال دارند، از ابتدا هم كاملا واضح بود كه رای مراجع داخلی در این مورد تایید خواهد شد و شكایت به محاكم بین المللی بیهوده است. چه دوست داشته باشیم چه نه، به هر حال استقلال با وجود اعلام برنامه آن بازی از مدت ها قبل، حاضر نشد از اردوی تركیه به ایران برگردد و در دیدار با پرسپولیس حضور بیابد.
در نتیجه طبیعی است كه پرسپولیس باید بعنوان برنده آن بازی اعلام می شد و بقیه مسائل هم فرعیات كم اهمیت است. بعنوان مثال یكی از استدلال های باشگاه استقلال در شكایتش به دادگاه عالی ورزش این بود كه چرا ابتدا سازمان لیگ نتیجه آن بازی را ۳ بر صفر اعلام نمود و در مرحله بعد كمیته انضباطی این حكم را داد. بدیهی است كه اینها جزئیات بی نتیجه و بهانه جویانه تلقی می شود. طبعا اشكالات اداری وجود داشته، اما در اصل مطلب در خصوص این كه مدیریت وقت باشگاه استقلال نپذیرفته است تیمش را به این میدان بفرستد تردیدی نیست. در عین حال نمی شد هم انتظار داشت فدراسیون برای مسابقه ای كه یك تیمش اصلا در ایران نبود، بلیت بفروشد، مردم را به استادیوم بكشاند و تازه با سوت داور نتیجه را ۳ بر صفر كند. اینها را همه ما در ایران می دانستیم و واقعا لازم نبود یك مرجع حقوقی در سوئیس پول بگیرد تا برای مان تعیین تكلیف كند، اما باشگاه استقلال در یك حركت كاملا عوام گرایانه ترجیح داد متحمل هزینه های مالی و زمانی هنگفت شود و سوژه را به دادگاه عالی ورزش بكشاند.
امروز اما زشت تر از شكست استقلال در این شكایت گران قیمت و لوكس، واكنش مدیرعامل این باشگاه است كه هنوز بر همان طبل سابق می كوبد. امیرحسین فتحی گفته: «من قاضی پرونده نبودم. وظیفه ام بود شكایت كنم و كردم.» در صورتیكه چنین منطقی مطلقا قابل پذیرش نمی باشد. كدام عقل سلیمی حكم می كند یك نفر با علم قطعی به این كه در یك پرونده بازنده است، باز دنبال شكایت و دادرسی برود؟ شاید قسمتی از بدنه ناآگاه هواداران تصور می كردند از این راه می شود به نتیجه رسید، اما آیا مدیران استقلال هم با آن سابقه و رزومه باید پا به همین بیراهه می گذاشتند؟ امیرحسین فتحی ادعای حقوقدانی دارد و در كارنامه اش ریاست بر كمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم دیده می شود. همین طور معاون سابق و زوج طلایی او یعنی علی خطیر هم كه موتور محرك این شكایت بود، دانش آموخته حقوق است.
در مقابل عنوان تحصیلات در صفحه ویكی پدیای خطیر، عبارت «كارشناسی ارشد مدیریت فوتبال و حقوق ورزشی» درج شده؛ آیا كسی با این تخصص نباید بداند وقتی تیمی حاضر به انجام یك مسابقه نمی گردد و در روز مقرر برگزاری بازی حتی در كشور هم حضور ندارد، طبیعتا بازنده خواهد بود و شكایت و شكایت كشی به جایی نمی رسد؟ باز اگر آقایان این پول را از جیب خودشان می پرداختند كمتر می شد اعتراض كرد، اما تمام هزینه های ریز و درشت این پرونده شامل حق دادرسی و استخدام وكیل خارجی و سفر نمایندگان دو باشگاه و فدراسیون به سوئیس، از جیب باشگاه استقلال رفته است؛ پولی كه شاید می شد صرف پیش پرداخت به مامه تیام یا جبارف و حفظ آنها شود.
البته كه مقصر اصلی مدیران استقلال نیستند. تقصیر از ما «عوام» است كه آنها را به این مسیر كج می كشانیم. در دفاعیات اخیر فتحی از خودش یك جمله كلیدی وجود داد: «به من می گفتند شكایت نمی كنی، چون می ترسی بركنار شوی!» بدین سان فتحی برای این كه ثابت كند از وزیر پرسپولیسی (!) نمی ترسد، این همه هزینه صرف یك كار مطلقا بی فایده كرد و از ترس همین مردم هنوز هم از آن دفاع می كند. فتحی همین روز گذشته از احتمال شكایت مجدد به دادگاه عالی سوئیس آگاهی داده و لابد حالا فقط لاهه و صحن علنی سازمان ملل باقی می ماند. البته كه این قبیل كارهای آقایان مدیر هزار ایراد دارد، اما گله اساسی را باید از هواداری كرد كه با احساسات سطحی اش، مسئولان باشگاه را به انجام این كارها وا می دارد. در یك نمونه دیگر فقط ببینید چه حجمی از انرژی مدیران پرسپولیس و استقلال صرف اعتراض به استفاده از لوگوی بی ستاره یا كم ستاره باشگاه یا بهره گیری از كلمه ای بجای تهران بجای ایران در مقابل اسم سرخابی ها می شود. آیا واقعا درد بزرگ ترین تیم های مملكت، اینهاست؟ تا وقتی گروهی از ما مردم این قدر سطحی و ساده به موضوعات نگاه می نماییم و دوست داریم مدیران باشگاه هم پیرو ما باشند، طبیعی است كه مجالی برای كارهای عمیق و اساسی باقی نخواهد ماند.
روزنامه اعتماد نیز با طرح این پرسش كه «چه كسی هزینه شوآف آقایان را می پردازد؟» در این زمینه نوشت: «ماجرای سوپرجام جنجالی سال ۹۷ بالاخره با رای دادگاه عالی حكمیت ورزش به انتها رسید و حكم پیروزی سه بر صفر پرسپولیس مقابل استقلال كه توسط كمیته انضباطی صادر و كمیته استیناف تاییدش كرده بود، توسط این دادگاه نیز تایید شد. رسیدگی به این پرونده جنجالی چیزی حدود یك سال و نیم طول كشید و هزینه سنگینی هم برای دو طرف داشت. سفرهای چندباره مسئولان و وكلای دو باشگاه به سوییس، هزینه وكیل بین المللی باشگاه استقلال و هزینه سرسام آور دادرسی در دادگاه عالی ورزش، قسمتی از هزینه هایی است كه دو طرف محول شده اند تا در نهایت همان حكم كمیته انضباطی تایید گردد. البته باشگاه استقلال موظف است تمام هزینه های باشگاه پرسپولیس در مورد این پرونده را هم پرداخت كند و با این حساب آن طور كه رسانه ها نوشته اند، استقلال باید چیزی حدود یك میلیارد تومان به دادگاه عالی ورزش و باشگاه پرسپولیس پرداخت كند.
سوالات مهمی از این پرونده به جا مانده. واقعیت های این پرونده بر همگان آشكار بود و هواداران، مدیران، كمیته انضباطی، وزارت ورزش، رسانه ها و تمام اركان فوتبال می دانستند كه استقلال حاضر به بازی در آن زمان مقابل پرسپولیس نیست. تصور اولیه مدیران استقلال لغو بازی بوده، اما زمانی كه جدیت سازمان لیگ و حكم سه - صفر شدن مسابقه را می بینند، تازه متوجه می شوند كه نباید در زمان برگزاری مسابقه سوپرجام، اردوی برون مرزی برگزار كنند. در همین زمان در استقلال تغییر مدیریت به وجود می آید و نخستین وعده مدیرعامل جدید استقلال و معاونش، پیگیری این پرونده در دادگاه عالی حكمیت ورزش است. علی خطیر كه در سوییس زندگی می كند، وعده داد كه با روابط و پیگیری هایی كه انجام خواهد داد، حق استقلال را از سازمان لیگ خواهد گرفت؛ وعده هایی كه هواداران ناراضی استقلال را بسیار امیدوار كرد. فتحی و خطیر، از ابتدا می دانستند كه زمان دادرسی پرونده ها در این دادگاه به شدت طولانی است و امكان دارد زمانی كه حكم صادر می شود، آنها اصلا سر كار نباشند و به نظرشان منطقی آمد كه در شروع كارشان، چنین وعده ای به هواداران بدهند تا از رقم خوردن یك شكست در كارنامه داربی ها با رقیب سنتی جلوگیری نمایند.
اما حالا كه مشخص شده این پرونده از ابتدا لازم نبوده به این دادگاه برود و شواهد مقابل استقلال بوده، چه كسی پاسخگوی هزینه های این دادگاه است؟ علی خطیر و امیرحسین فتحی؟ آنها كه از جیب شان قرار نیست چیزی پرداخت كنند. خطیر حتی دیگر مسئولیتی هم در استقلال ندارد. این پول از محل بیت المال باید صرف شود. در واقع حدود یك میلیارد تومان پول از بیت المال باید خرج شو آف آقای فتحی و معاونش شود. به واقع چرا؟ وزیر ورزش كه امیرحسین فتحی را به این سمت گماشته است، آیا در مورد این مساله پاسخی خواهد داشت؟ آیا می تواند از عملكرد گماشته اش در باشگاه استقلال دفاع كند؟
كل ماجرای شكایت استقلال از سازمان لیگ به دادگاه عالی ورزش شبیه به یك جوك است. البته جوكی كه یك میلیارد هزینه داشته و حالا هیچ كس زیر بار نمی رود. فتحی در برنامه فوتبال برتر از موضعش كوتاه نیامد و گفت مقابل استقلال ظلم شده، ولی دیگر به مراجع بالاتر از دادگاه عالی حكمیت ورزش شكایت نخواهیم برد، چون بی فایده است. البته فتحی كلامش را این گونه آغاز كرد كه این اتفاق در زمان مدیریت ما رخ نداده و به صورتی می خواست تمام مسوولیتش را از شانه های خودش بردارد. اما چه كسی فراموش می كند كه ایشان با همان لحن قاضی گونه اش در برنامه ۹۰ اعلام نمود كه این رای غیر قانونی می باشد و با شكایت به دادگاه عالی ورزش، عدالت كمیته انضباطی و كمیته استیناف را زیر سوال برد. این شكایت جو حاكم بر هواداران استقلال كه تمام اركان فوتبال ایران را بسیج شده می دانستند تا آنها نتیجه نگیرند، تحكیم كرد و باب میل آنها بود؛ اما آیا مدیران منسوب وزیر ورزش باید چنین كنند؟
مهدی دادرس، عضو كمیته استیناف فدراسیون فوتبال در گفت وگویی اعلام كرده: «به نظر من آنها یك شو اجرا كردند. همان اوایل كه علی خطیر، معاون باشگاه استقلال شد و پرونده را به دادگاه CAS فرستاد، به او گفتم تو كه با فیفا در ارتباط هستی و قوانین را می دانی چرا پرونده را به این دادگاه ارسال كردی. همان موقع خطیر گفت ما تحت فشار هواداران هستیم و مجبوریم برای تنفس چنین كاری انجام بدهیم. به خطیر گفتم از این شكایت نتیجه نمی گیرید. از آن بدتر این است كه برخی هواداران با استفاده از كانال های مجازی بدون منطق به رای كمیته استیناف حمله كرده و می گفتند ما ظالمانه رای داده ایم. به مسئولان استقلال گفتیم اگر رای در دادگاه CAS تغییر نكرد چه اتفاقی رخ می دهد كه جواب دادند در آن صورت ما تابع قانون هستیم.»
به نظر می رسد مدیران استقلال به شدت تحت تاثیر فضای مسموم كانال های هواداری هستند. امیرحسین فتحی حتی پس از اعلام حكم در گفت وگویی اعلام نمود: «همان موقع همین دوستان كه در فضای مجازی اعتراض می كنند، می گفتند كه فتحی به CAS شكایت نمی كند، چون اگر این كار را بكند، بركنار یا فلان می شود. همه دیدند كه فتحی پیگیر این ماجرا بود. فتحی وكیل گرفت و به CAS رفت و تا آخرین لحظه دفاعیات خودرا انجام داد. من قبلا هم گفته بودم كه قاضی CAS نیستم و من این پرونده را بررسی نمی كنم.»
البته می توانست بگوید فتحی پولی كه می توانست برای یك بازیكن جوان و آینده دار خرج كند را خرج فرو نشاندن اعتراضات بی پایه كرد. در واقع این گفته های فتحی، می تواند یك اعتراف به شوآف هم باشد؛ چونكه گویا تنها برای این كه بگوید بله قربان گوی وزیر ورزش نیست پای به این راه پرهزینه گذاشته است.»
منبع: بازی فوتبال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب